Witamy Serdecznie na stronie poświęconej naszym ukochanym czworonogom.
Od zawsze byliśmy miłośnikami zwierząt , a w szczególności psów . Staffordshire Bull Terrier to rasa , która odegrała największą rolę w naszym życiu .
Im właśnie podporządkowaliśmy swe życie . Dzięki nim podjęliśmy decyzję o prowadzeniu hodowli . To dla nich każdego dnia wspólnymi siłami staramy się i pogłębiamy swoją wiedzę , a w zamian dostajemy miłość , zaufanie i ogromną radość... Psy mieszkają z nami w domu i uczestniczą w naszym codziennym życiu, dzięki czemu wyróżniają się przywiązaniem, ufnością, oddaniem i ogromną miłością do ludzi. Bez względu na plany hodowlane i wystawowe ,zawsze były i są członkami naszej rodziny .Starannie dbamy o ich rozwój i wychowanie .Wszystkie szczenięta urodzone w naszej hodowli pochodzą ze skojarzeń dobranych nie tylko pod względem doskonałego eksterieru, ale przede wszystkim doskonałych cech charakteru. Staramy się aby szczenięta były odpowiednio przygotowane wychodząc do swoich nowych domów. Maluchy odchowywane są w atmosferze miłości, w domu, gdzie poznają nowych ludzi, zapachy czy dźwięki.
Chcemy, aby w okresie tak ważnym dla ich rozwoju, zapoznały się z jak największą ilością bodźców,co na pewno wpłynie na ich dalsze życie i chęć poznawania świata. Zapewniamy szczeniętom najlepszą opiekę weterynaryjną, bawimy się z nimi i socjalizujemy. Nasze pupile żywione są dobrze zbilansowaną karmą , która ma niezwykle pozytywny wpływna ich zdrowie i kondycje . Z chęcią podzielimy się swoją wiedzą oraz udzielimy garść wskazówek dla nowego właściciela.
Państwu pewność, że zwierzęta używane przez lata do hodowli były zwierzętami zdrowymi, z charakterem i temperamentem właściwym dla danej rasy. Dzięki wieloletniej pracy kynologów ze Związku Kynologicznego w Polsce rodowody naszych szczeniąt dają pewność, że nasze szczeniaki są czystymi przedstawicelami danej rasy, bez domieszek krwi innych ras.
CHARAKTER
Pies tej rasy ma silny, stanowczy charakter. Cechują go wesołość, ciekawskość, odwaga, nieustępliwość i pewność siebie. Jego ogromny temperament bywa niekiedy trudny do okiełznania. Chociaż niektóre osobniki wyrastają z młodzieńczych szaleństw i z wiekiem stają się bardziej stateczne, to nie należy oczekiwać, że nasz terier zadowoli się krótką przechadzką – to wulkan energii, której trzeba dać ujście. Znudzony i niewybiegany pies sieje spustoszenie. Pamiętajmy jednak, że intensywne treningi i uprawianie sportów siłowych można zacząć dopiero z rocznym zwierzakiem.Wiele młodych psów przejawia skłonności do niszczenia, dlatego lepiej im ograniczyć dostęp do rzeczy w mieszkaniu. W chwilach dużego pobudzenia czy radości staffik zachowuje się czasem nieobliczalnie, trzeba więc uważać, aby przypadkiem nie zrobił komuś krzywdy.Przedstawiciel tej rasy jest wierny i przywiązany do rodziny. W swojej ojczyźnie zyskał przydomek „nanny dog” (pies niania), ponieważ w kontaktach z dziećmi wykazuje nieskończone wręcz pokłady cierpliwości. Trzeba jednak pamiętać, że odpowiedniego stosunku do maluchów należy staffika uczyć od szczeniaka, a dzieciom wpajać zasady prawidłowego postępowania z psem.
Staffik zawsze chce być w centrum uwagi, przez co bywa absorbujący. Ponieważ kocha ludzi, nawet wobec obcych zachowuje się przyjaźnie. Raczej nie sprawdzi się w roli stróża, ale w przypadku realnego zagrożenia bez wahania stanie w obronie swojego pana. Rzadko szczeka, co nie znaczy, że jest cichy – wydaje całą gamę różnorakich dźwięków (typowa cecha tej rasy).
Ten gladiator w psiej skórze ma bardzo wysoki próg bólu, fizyczne urazy nie robią na nim większego wrażenia, często też nie sygnalizuje dolegliwości, dlatego trzeba go uważnie obserwować. Jest za to wrażliwy na podniesiony głos – krzyk to dla niego dotkliwa kara. Trzeba więc traktować pupila serdecznie, lecz stanowczo, i nie pozwalać mu na wszystko, w przeciwnym razie szybko wychowamy małego despotę. Rzadko się zdarza, aby staffik okazywał dominację w stosunku do domowników, ale jeśli nie został prawidłowo wychowany, może być agresywny wobec obcych psów. Choć na ogół dobrze żyje z małymi zwierzętami w domu, to dla kota sąsiadów może stanowić duże zagrożenie.
UMIEJĘTNOŚCI
Gdy zakazano walk psów i innych krwawych rozrywek, staffiki stały się psami rodzinnymi i są nimi do dzisiaj. Dobrze się sprawdzają w niektórych sportach, np. w agility, flyballu, obedience, weigth pullingu (przeciąganie ciężarów), dogtrekkingu (wędrowanie z psem).
SZKOLENIE I WYCHOWANIE
Przedstawiciel tej rasy jest inteligentny, szybko się uczy, ale bywa też przekorny i uparty. Potrzebuje konsekwencji, pozytywnej motywacji i zaangażowania właściciela w ćwiczenia. Staffik jest wpatrzony w swojego pana i z radością wykonuje polecenia, ale praca musi mu sprawiać przyjemność. Jeśli się postaramy, by szkolenie było dla niego świetną zabawą, odda mu się bez reszty.
Naukę należy rozpocząć już w psim przedszkolu. Wychowując psa tej rasy, nie można zaniedbać prawidłowej socjalizacji. Maluchowi trzeba dostarczyć wielu bodźców – powinien odwiedzać nowe miejsca, mieć kontakt z różnymi ludźmi, dziećmi i przede wszystkim z innymi czworonogami. Te ostatnie wpływają na późniejsze relacje staffika z obcymi psami, dlatego należy uważać, aby szczeniak nie wdawał się w bójki lub nie został pogryziony.Rosnącym terierom nie należy pozwalać na gwałtowne skoki i gonitwy z dorosłymi psami. W okresie wymiany zębów lepiej też mocno się z nimi nie przeciągać, bo można w ten sposób doprowadzić do deformacji zgryzu.
-wierny i bardzo przywiązany do rodziny
-łagodny wobec ludzi
-świetny kompan dla dzieci
-aktywny, może uprawiać psie sporty
-inteligentny, chętnie się uczy
-łatwy w pielęgnacji nadaje się do mieszkania w bloku
ZDROWIE
Staffiki na ogół odznaczają się dobrą kondycją, ale jest kilka schorzeń typowych dla tej rasy. Do najpoważniejszych – choć występujących raczej rzadko – należą L-2-HGA (L-2-hydroxyglutaric aciduria) i katarakta (HC). Pierwsza z nich to nieuleczalna genetyczna choroba metaboliczna, która atakuje centralny układ nerwowy. Jej najczęstsze objawy to drgawki, sztywność i skurcze mięśni, chwiejny chód, nadpobudliwość lub stany otępienia, demencja. Atak choroby może nastąpić w wyniku intensywnego wysiłku czy silnych emocji. Katarakta jest z kolei dziedzicznym schorzeniem oczu. Pierwsze objawy pojawiają się często już w wieku szczenięcym, zwykle dotyczą obu gałek ocznych i mogą doprowadzić do całkowitej utraty wzroku w wieku 2-3 lat. W wypadku obydwu chorób są dostępne testy DNA pozwalające ocenić, czy dany osobnik jest zdrowy, chory lub czy jest nosicielem wadliwego genu. Ważne jest, aby hodowcy wykonywali te badania u swoich psów, a nabywcy szczeniąt pytali o wyniki testów (schorzenia nie pojawią się u nich, jeśli skojarzono dwa zdrowe osobniki lub zdrowego z nosicielem). Sporadycznie występuje przetrwałe hiperplastyczne ciało szkliste (PHPV) – wada wrodzona polegająca na rozroście naczyń krwionośnych zaopatrujących soczewkę oka w życiu płodowym. Większe zmiany mogą doprowadzić do utraty wzroku (choroba możliwa do zdiagnozowania już u 6-8 – tygodniowych szczeniąt w czasie specjalistycznego badania okulistycznego). U młodych zwierząt zdarzają się problemy skórne spowodowane alergią na tle pokarmowym. Czasami pojawia się nużyca – może wystąpić w formie łagodnej (zwykle kończącej się samowyleczeniem) w okresach chwilowego obniżenia odporności (np. podczas wymiany zębów) lub w postaci uogólnionej u zwierząt z genetycznie upośledzoną odpornością. Mogą się przytrafić nawykowe zwichnięcie rzepki, dysplazja stawów biodrowych, a u rosnących staffików – kulawizna młodzieńcza.Zdarza się też wydłużone podniebienie miękkie (wada typowa dla psów o krótkich kufach), które może powodować trudności w oddychaniu i szybsze męczenie się. Schorzeniu najczęściej towarzyszą charczenie, sapanie z otwartym pyskiem i chrapanie podczas snu. W skrajnych wypadkach wymaga to chirurgicznego wycięcia nadmiaru tkanki. U błękitnych staffików zdarza się alopecia (łysienie plackowate) – nieuleczalna choroba genetyczna włosa ujawniająca się po ukończeniu roku. U białych osobników czasami występuje głuchota. Staffik jest średnio odporny na warunki atmosferyczne. Chociaż to pies ciepłolubny, nie najlepiej znosi upały, dlatego latem długie spacery i treningi powinien odbywać wcześnie rano lub wieczorem. Nie przepada też za deszczem i wilgocią. Zimowe przechadzki mu nie zaszkodzą, jeśli cały czas będzie w ruchu.
ŻYWIENIE
Wzorcowy staffik to pies mocny, dobrze umięśniony, ale nie ciężki, dlatego trzeba dbać o jego linię. Najlepiej stosować dobrej jakości gotową karmę dla średnich ras. Trzeba zwrócić uwagę na ilość protein w pożywieniu, ponieważ zbyt wysoka zawartość białka może wywołać problemy skórne. Jeśli nasz pupil ma prawidłową przemianę materii, w okresie intensywnych treningów można mu podawać produkty wysokoenergetyczne. Staffiki dość dobrze tolerują dietę BARF (naturalne surowe jedzenie). W okresie linienia można stosować preparaty zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe omega 3 i 6 oraz zestawy witaminowe (najlepiej pod kontrolą weterynarza).
Szczenięta wymagają starannego żywienia i kontrolowania wagi do pierwszego roku życia. Muszą być szczupłe, ale nie chude – powinny mieć zarysowaną linię ostatniej pary żeber i widoczne wcięcie w słabiznach. Staffikom w okresie rozwoju i psom uprawiającym sporty warto profilaktycznie podawać preparaty chroniące stawy z glukozaminą i chondroityną. Dzienną porcję dla dorosłego psa najlepiej podzielić na dwa posiłki.
PIELĘGNACJA
Pies tej rasy linieje wiosną i jesienią. Sierści nie ma dużo, ale jest krótka, twarda, łatwo się wbija i dosyć trudno ją sprzątnąć. W czasie wymiany szaty zaleca się nawet codzienne wyczesywanie pupila, aby szybciej się pozbyć martwego włosa – poza okresem linienia wystarczy to robić raz w tygodniu. Najlepiej używać do tego gumowej rękawicy lub gumowego zgrzebła. Stosuje się też chusteczki nasączone preparatami pielęgnacyjnymi, które odświeżają sierść i skórę, usuwają brud i niwelują nieprzyjemne zapachy. Dobrze się również sprawdzi lekko wilgotny bawełniany ręcznik. Staffika kąpiemy w miarę potrzeby w zwykłych szamponach dla psów krótkowłosych lub szamponach koloryzujących i podkreślających umaszczenie. U czworonogów, które miały wcześniej problemy skórne, można stosować kosmetyki lecznicze, np. jodoforowe lub biosiarkowe. Systematycznie trzeba sprawdzać uszy i skracać pazury. Staffik nie wymaga specjalnego przygotowania do wystawy. Przed wejściem na ring można zastosować preparaty, które nabłyszczą sierść, dzięki czemu umięśnienie będzie lepiej widoczne. Istnieją dwie metody prezentowania psa tej rasy. Pierwsza to wystawianie z tzw. wolnej ręki – zwierzak stoi na luźnej ringówce przed handlerem, utrzymując z nim kontakt wzrokowy. Drugi sposób – popularniejszy na europejskich i polskich ringach – to wystawianie na napiętej smyczy (pies jest mocno podany do przodu i ustawiany). Do prezentacji staffików służą skórzane ringówki z elementami łańcuszka.
HISTORIA
Początków staffordshire bull terriera – podobnie jak wszystkich ras typu bull – należy szukać w XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii. Hodowcy postanowili wtedy stworzyć rasę łączącą w sobie siłę i odwagę buldoga z nieustępliwością i zwinnością teriera. Skrzyżowali więc ówczesne buldogi z manchester terrierami i nieistniejącymi już białymi terierami angielskimi. Uzyskali w ten sposób średniej wielkości zwierzęta – dość zróżnicowane w typie – które nazywano bull and terrierami. Wykorzystywano je do walk psów, a także zagryzania szczurów na czas, co było wtedy popularną rozrywką wśród angielskich robotników. Największy udział w tworzeniu tzw. pit dogs, czyli psów do walk, mieli rzemieślnicy, górnicy i właściciele karczm. Ich zwierzęta odznaczały się ogromną siłą, sprawnością i ciętością wobec pobratymców, przy jednoczesnym braku agresji w stosunku do ludzi. Z czasem wiele z tych psów trafiło wraz z angielskimi emigrantami do Stanów Zjednoczonych, gdzie je krzyżowano, co przyczyniło się do powstania nowych ras (american staffordshire terriera i pit bull terriera).Staffordshire bull terrier pozostał na Wyspach Brytyjskich w niezmienionej formie. Gdy w Anglii oficjalnie zakazano używania psów do walk, staffiki się szybko stały cenionymi towarzyszami rodziny. Dużą rolę w hodowli tej rasy odegrał Duke Hamilton, który prawdopodobnie przyczynił się też do stworzenia jej współczesnego wizerunku. Staffordshire bull terrier został zarejestrowany przez angielski Kennel Club w 1935 r., a już w 1936 r. pojawił się na wystawie Crufts. Pierwszymi angielskimi championami były w 1939 r. suka Lady Eve i pies Gentleman Jim. Obecnie staffiki należą do najpopularniejszych psów w Wielkiej Brytanii. Działa tam kilkanaście klubów zrzeszających miłośników tej rasy. W Polsce staffordshire bull terriery pojawiły się na początku lat 90. XX w. Pierwszym psem pokazywanym na naszych wystawach był Michael Langelo’s Babe sprowadzony z Anglii przez A. Jacewicza. Potem do hodowli z Antuszy państwa Lewandowskich przyjechał z Czech sławny pręgowany pies President Leo Alet CS.
Kreator stron www - przetestuj!